Groenten

Rupsen van diverse vlinders zijn belangrijke schadeverwekkers in de koolteelt. Vraatschade kan aanleiding geven tot grote economische verliezen. Het gaat dan vooral over rupsen van de koolmot (Plutella xylostella), het klein koolwitje (Pieris rapae) en de kooluil (Mamestra brassicae). De schade door andere soorten zoals het groot koolwitje, de gamma-uil en de groente-uil zijn eerder beperkt. 

De koolvlieg (Delia radicum) blijft één van de belangrijkste plagen in de koolteelt. De laatste jaren neemt de druk van de eerste generatie in het voorjaar nog toe. Waarnemingen geven aan dat deze eerste vlucht twee weken tot een maand vroeger begint dan tien jaar geleden. De periode waarin veel eitjes worden afgelegd, blijkt ook langer aan te houden. De eerste generatie larven is het meest schadelijk tijdens de opkweek en aan jong uitgeplante kolen in april en mei.
 

De melige koolluis (Brevicoryne brassicae) is een bladluis die zich beperkt tot planten uit de kruisbloemige familie. Het is dan ook een grote plaag van alle groentegewassen in deze familie.

De voortplanting is in de lente en de zomer levendbarend waardoor ze snel grote populaties kunnen vormen.

Allium planten hebben een invloed op het gedrag van bladluizen. Labo-onderzoek door de projectpartner Edysan van de Universiteit van Picardie Jules Verne toonde dit aan. Inagro en CRA-W zetten met veldproeven een stap verder richting praktijktoepassing. In één proef ontwikkelden zich in een intercropping van sla en prei minder bladluizen vergeleken met een monocrop slateelt. Helaas groeide de sla minder goed in deze intercropping door de concurrentie om voedsel en water. De slaplanten afdekken met fijn insectengaas kon de invlieg van bladluizen beperken, maar werkte bij toenemende druk de plaag juist in de hand. 

Aardvlooien zijn kleine kevers die schade kunnen veroorzaken aan de bladeren en vruchten van verschillende gewassen. Ze hebben sterk verdikte en gespierde achterpoten waardoor ze grote sprongen kunnen maken en ze kunnen ook vliegen. Soorten van het geslacht Phyllotreta veroorzaken schade aan planten uit de kruisbloemige familie (kolen, koolzaad, raap…). In Vlaanderen komen er drie soorten voor die koolplanten aanvallen: de blauwe koolaardvlo (Phyllotreta cruciferae), de kleine gestreepte aardvlo (Phyllotreta undulata) en de grote gestreepte aardvlo (Phyllotreta nemorum). De laatste jaren lijkt de plaagdruk van aardvlooien toe te nemen. 
 

De larven van de wortelvlieg (Diptera, Psilidae) kunnen ernstige schade aan de wortels van schermbloemige gewassen veroorzaken. Bij wortelteelt voor industrie of grootdistributie worden vanaf 3% aangetaste wortelen hoge sorteerkosten aangerekend voor de producent en vanaf 15% kan de hele oogst van een perceel worden afgekeurd. 

De groene perzikluis (Myzus persicae) is een belangrijke schadeverwekker in de land -en tuinbouw. In beschutte teelten is ze vooral een probleem in de paprika- en slateelt. Ze komt voor over de hele wereld en veroorzaakt niet alleen gewasschade door het aanzuigen van voedingsstoffen (en het inbrengen van toxines), maar draagt ook virussen over en vervuilt het gewas. De groene perzikluis scheidt de overmaat aan suikers die ze binnenkrijgt onverteerd uit. Dit wordt honingdauw genoemd. Deze stof daalt neer  op de bladeren en vruchten, waardoor deze kleverig worden. Bovendien kunnen roetdauwschimmels (Cladosporium spp.) beginnen groeien op de honingdauw waardoor de honingdauw zwart wordt en de bladeren en vruchten nog meer vervuilen Bij paprika zorgt dit ten eerste voor extra kosten voor het reinigen van de vruchten voor verkoop.  Ten tweede  kan dit zorgen voor een verminderde fotosynthese en dus een verminderde productie en versnelde veroudering. Indien groeipunten en nog onvolgroeide vruchten aangetast worden, kan dit ook leiden tot misvormingen. Als virusvector is de groene perzikluis nog het meest gevreesd. Deze schadeverwekker kan dus op verschillende manieren de productie van tuinbouwgewassen negatief beïnvloeden.

Santoline en Alyssum zijn planten die in bloei effecten tonen op bladluizen en hun natuurlijke vijanden. In twee veldproeven is getest of ze in een intercroppingstrategie in de teelt van sla mogelijkheden bieden als controletechniek tegen bladluizen. De resultaten gaven geen duidelijk antwoord maar tonen wel aan dat een snelle interventie van natuurlijke vijanden de sleutel blijft tot een zero-fyto-oplossing.

Intercropping kan een methode zijn om plagen te helpen beheersen in de groenteteelt.